لنگیدن در کودکان چه دلایلی دارد و چگونه درمان می شود؟

یکی از نگرانی هایی که برای اکثر والدین وجود دارد مربوط به لنگش در کودکان است. سن راه رفتن در کودکان ممکن است متفاوت باشد، اما به طور معمول بین 9 ماه تا 18 ماه می‌ باشد. برخی کودکان ممکن است زودتر یا دیرتر از این دوره شروع به راه رفتن کنند.

در صورتی که کودک تا سن 18 ماهگی هنوز شروع به راه رفتن نکرده باشد، بهتر است با پزشک متخصص یا پزشک کودکان مشورت کنید تا اطمینان حاصل کنید که هیچ مشکلی وجود ندارد. تقریبا هر بچه ای حداقل یک بار در زندگی دچار لنگش میشود و این لنگیدن در اکثر اوقات به علت ضربات خفیفی است که در حین بازی و یا ورزش به لگن وارد میشود. این لنگش ها معمولا در عرض چند روز خود به خود خوب میشوند اگر لنگش بیش از یک هفته بماند و یا شدت آن رو به کاهش نباشد باید علت آنرا بررسی کرد.
علت لنگش را میتوان بر حسب محلی از اندام تحتانی که محل ضایعه است تقسیم بندی کرد. چون در سنین مختلف ممکن است علت لنگیدن بچه متفاوت باشد معمولا علل لنگش را بر حسب سن بچه هم تقسیم بندی میکنند.

لنگیدن در کودکان چه دلایلی دارد؟

لنگش ناگهانی در کودکان یا راه رفتن ضعیف ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد. برخی از این علل عبارتند از:

ضعف عضلات

ضعف عضلات پا یکی از عوامل اصلی لنگش ناگهانی در کودکان است. عوامل مختلفی می‌توانند باعث ضعف عضلات شوند، از جمله کم‌فعالیتی، نقص تغذیه، مشکلات نورولوژیک و همچنین مشکلات ساختاری در عضلات و استخوان‌ها شود.

ضربه

شایع ترین دلیل لنگیدن می تواند یک ضربه خفیف حین ورزش یا بازی باشد. این آسیب ها بجز در موارد شدید مثل شکستگی، معمولا طی چند روز بهبود می یابند و کودک دوباره بطور طبیعی راه خواهد رفت.

مشکلات عصبی

برخی مشکلات عصبی می‌توانند باعث لنگش ناگهانی در کودکان شوند. این مشکلات می‌توانند شامل شکستگی عصب ستون فقرات، اختلالات عصبی مرکزی (مانند کمبود اکسیژن در مغز) و بیماری‌های عصبی مانند پارالیز مغزی باشد.

عفونت

عفونت های ویروسی و یا باکتریایی می‌توانند در استخوان های در حال رشد و مفاصل مجاور پدید آیند و موجب درد و لنگیدن کودکان شوند. این حالت گرچه بعد از نوزادی نسبتا نادر است، بعلت عواقب وخیم آن، باید همیشه مدنظر باشد.

بیماری های التهابی

انواع مختلفی از بیماری های التهابی وجود دارد مانند آرتریت نوجوانان، که می توانند بر مفاصل تاثیر گذاشته و موجب درد، ورم و لنگیدن مزمن شوند. یک نوع محدود و گذرای التهاب در مفصل لگن کودک وجود دارد که سینوویت گذرا نامیده میشود. معمولا مدتی پس از یک عفونت ویروسی در کودک بروز می کند و بطور خودبخودی طی حداکثر دو هفته برطرف میشود.

تومورها

تومورهای خوش خیم و بدخیم استخوانی می توانند با ایجاد درد و گاه شکستگی استخوان ، ایجاد لنگش کنند. درصورت وجود هر تورمی در استخوان‌ها بخصوص در اطراف زانو باید احتمال وجود یک تومور زمینه ای مورد توجه قرار گیرد.

ناهنجاری های مادر زادی

مشکلاتی که قبل از به دنیا آمدن نوزاد شروع به شکل گیری می کنند، می توانند موجب لنگیدن شوند. این موارد غالباً موجب تفاوت طول پا شده و زمانی که کودک نوپا می خواهد شروع به راه رفتن کند، خود را نشان می دهد. از جمله در رفتگی مادرزادی لگن که معمولا خود را با کوتاهی اندام و لنگش در زمان راه افتادن کودک نشان می دهد.

بیماری پرتس

در این بیماری بعللی خون به اندازه کافی به لگن نمی رسد. بدون خون رسانی درست، بالای استخوان ران ( قسمت توپی سر استخوان) می تواند صاف و تخت شود و درصورت عدم درمان به تخریب مفصل منجر گردد. این شرایط معمولاً بین 4 تا 10 سالگی اتفاق می افتد.

لنگیدن در کودکان و چگونه درمان می شود؟

استراحت و بی‌حرکتی

بسته به علت لنگش، پزشک ممکن است استراحت و بی‌حرکتی را برای بهبود در موارد آسیب‌های اسکلتی عضلانی یا عفونت توصیه کند.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی نقشی حیاتی در رفع مشکلات راه رفتن و بهبود تحرک دارد. یک فیزیوتراپ آموزش دیده می تواند یک برنامه سفارشی برای تقویت عضلات، بهبود هماهنگی و افزایش دامنه حرکتی ایجاد کند.

وسایل کمکی

در برخی موارد، وسایل کمکی مانند عصا، بریس یا ارتز ممکن است برای حمایت از راه رفتن کودک و کاهش فشار روی نواحی آسیب دیده تجویز شود.

دارو

اگر لنگش ناشی از التهاب یا درد باشد، پزشک ممکن است برای مدیریت علائم و افزایش راحتی دارو تجویز کند.

مداخلات جراحی

در موارد شدید یا زمانی که درمان‌های محافظه‌ کارانه بی‌اثر هستند، ممکن است مداخلات جراحی برای اصلاح مشکلات زمینه‌ای یا تثبیت مفاصل ضروری باشد.

حمایت تغذیه ای

رفع کمبودهای تغذیه ای، به ویژه کمبود ویتامین D برای سلامت استخوان بسیار مهم است. پزشک ممکن است مکمل ها یا تغییرات رژیم غذایی را برای حمایت از رشد استخوان توصیه کند.

محیط حمایتی

محیطی امن و حمایتی برای کودک ایجاد کنید و اطمینان حاصل کنید که فضای زندگی او عاری از خطراتی است که می تواند منجر به سقوط یا آسیب شود.

پیگیری منظم

بازدیدهای بعدی منظم با متخصصان مراقبت های بهداشتی برای نظارت بر پیشرفت کودک، ارزیابی اثربخشی درمان ها و رفع نگرانی های نوظهور ضروری است.

لنگیدن پای کودک، خطرناک است؟

لنگش ناگهانی در حین راه رفتن کودکان ممکن است نشانه‌ای از یک مشکل خاص باشد. این برای بسیاری از کودکان خطرناک نیست و ممکن است به صورت خودبخود درست شود. با این حال، برخی موارد لنگش ناگهانی ممکن است نشانه‌ای از یک مشکل مهم باشد که باید توسط پزشک مورد بررسی قرار گیرد. برخی از علل جدی لنگش ناگهانی در کودکان مانند عفونت ها، مشکلات ساختاری و عصبی می باشد. که برای تشخیص صحیح و درمان مناسب، مهم است که با پزشک خود و یا پزشک متخصص مشورت کنید اگر فرزندتان مشکل لنگش ناگهانی دارد یا در صورت وجود هرگونه نگرانی یا سوال دیگر پزشک می‌تواند بررسی‌های لازم را انجام داده و راهنمایی صحیح را ارائه کند.

توصیه ای به والدین

• اگر کودک شما شروع به لنگیدن کرده است، لازم است بررسی نمایید که آیا استخوان پای کودک دچار درد شده است یا روی چیزی تیز ایستاده است. همچنین لازم است کف پاها و بین انگشتانشان را از نظر زخم یا تاول بررسی کنید.
• اگر کودک دچار آسیب شدیدی در پاها شده است یا نمی تواند وزنی روی پای خود تحمل کند، لازم است سریعا او را به نزدیکترین بخش تصادفات و اورژانس بیمارستان ببرید.
• اگر هیچ زخم، جراحت یا هیچ دلیل شناخته شده ای برای لنگیدن کودک وجود نداشته باشد، ممکن است کودک دچار یک بیماری زمینه ای شده باشد که نیاز به بررسی توسط پزشک متخصص را دارد.
• بررسی دقیق معمولاً از طریق انجام آزمایش خون و عکسبرداری با اشعه ایکس از لگن کودک انجام می شود. اگر فرزند شما تب دارد یا به نظر می رسد حالش خوب نیست، در اسرع وقت او را نزد پزشک ببرید.

زیرا این شرایط ممکن است به دلیل عفونت استخوان به وجود آمده باشد ک لازم است برای رد عفونت استخوان (استئومیلیت) باید فوراً توسط متخصص معاینه شود.