علت و درمان بدون جراحی گیر افتادگی عصب سیاتیک، گردن،دست و شانه

زمانی که روی اعصاب در سیستم عصبی محیطی فشار وارد شود، سندرم فشار عصبی ممکن است رخ دهد. این اعصاب به قسمت هایی از بدن شما (مانند دست ها و پاهای شما) که از سیستم عصبی مرکزی دورتر هستند (مانند مغز و ستون فقرات ) متصل می شوند.سندرم های فشار عصبی یکی از علل شایع درد عصبی (نوروپاتیک) در اندام ها هستند. آنها می توانند منجر به گرفتگی عصب و نوروپاتی (آسیب عصبی) شوند.

علائم گیر افتادگی عصب یا سندرم فشار عصبی چیست؟

علائم سندرم های فشار عصبی به تدریج ظاهر می شوند. علائم ممکن است بیایند و بروند و از خفیف تا شدید متغیر باشند. این علائم ممکن است زمانی بدتر شوند که شما فعالیت هایی را انجام می دهید که عصب را می کشند یا فشار می دهند.
سندرم های فشرده سازی عصب بسته به اینکه کدام عصب را تحت تاثیر قرار می دهد، علائم مختلفی ایجاد می کند، از جمله:

• درد، بی حسی یا سوزن سوزن شدن در ناحیه تحت فشار (معمولا مفصلی مانند مچ دست، آرنج یا مچ پا).
• ناتوانی در حرکت دادن اندام، بلند کردن دست یا پای خود، یا گرفتن یا نگه داشتن وسایل.
• ضعف اندام که بر توانایی شما در انجام کارهای روزانه تأثیر می گذارد یا باعث می شود احساس دست و پا چلفتی بودن کنید.
• از دست دادن عضلات در ناحیه آسیب دیده.

انواع گیر افتادگی عصب یا سندروم فشار عصبی

گیر افتادگی عصب سیاتیک:

سیاتیک درد عصبی ناشی از آسیب یا گیر افتادگی عصب سیاتیک است که از ناحیه باسن شما منشا می گیرد. عصب سیاتیک طولانی ترین و ضخیم ترین عصب بدن (تقریبا به اندازه عرض انگشت) است.
اصطلاح سیاتیک معمولا برای توصیف هر دردی که از کمر منشا می گیرد و به پایین ساق پا می رسد، استفاده می شود. چیزی که در این درد مشترک است، آسیب به یک عصب است، تحریک، التهاب یا فشرده شدن یک عصب در قسمت پایین کمر.

چه چیزی باعث گیر افتادگی سیاتیک می شود؟

تحریک عصب سیاتیک به دلیل گیر افتادن ریشه عصبی ایجاد می شود. این شکل خاص از گیر افتادن رادیکولوپاتی کمری نامیده می شود ، زیرا ریشه های عصبی آسیب دیده در قسمت کمری ستون فقرات قرار دارند. فشردگی عصب معمولا از موارد زیر نشأت می‌گیرد:

• فتق دیسک: همچنین به عنوان دیسک پاره شده یا لیز خورده شناخته می شود که مرکز ژل مانند دیسک بین مهره ای ستون فقرات از طریق پارگی در حلقه بیرونی دیسک (به نام آنولوس) بیرون می آید. این لغزش به ریشه های عصبی که درست در کنار دیسک قرار دارند فشار می آورد.
• تنگی نخاع: باریک شدن کانالی که اعصاب نخاعی را در خود جای داده است.
• التهاب بدن در قسمت های مجاور ستون فقرات: که به نوبه خود ممکن است ناشی از: آسیب های استخوانی یا عضلانی مانند شکستگی لگن، بیماری هایی مانند تومورها یا عفونت ها، بارداری یا جراحی ارتوپدی لگن باشد.
• مکانیک نامناسب ستون فقرات: این شامل نحوه بلند کردن و نحوه نشستن ما می شود.

گیر افتادگی عصب گردن (رادیکولوپاتی گردنی):

رادیکولوپاتی گردنی یا سندروم فشار عصبی گردن وضعیتی است که منجر به اختلال عملکرد عصبی ناشی از فشرده شدن و التهاب هر یک از ریشه های عصبی ستون فقرات گردنی می شود. اختلال عملکرد عصبی می تواند شامل درد شدید ، ضعف عضلانی یا بی حسی باشد.

چه چیزی باعث گیر افتادگی عصب گردن می شود؟

رادیکولوپاتی گردنی زمانی اتفاق می‌افتد که یک ریشه عصبی در گردن شما فشرده شده و ملتهب شود. این فشرده سازی دو دلیل اصلی دارد:

• تغییرات دژنراتیو که با افزایش سن در ستون فقرات شما اتفاق می افتد ( اسپوندیلوز گردنی )
• فتق (برآمدگی) دیسک گردن شما

گیر افتادگی عصب دست:

سندرم های فشار عصبی که می‌توانند بر اعصاب محیطی اندام دست تاثیر بگذارند، عبارتند از:

• سندرم تونل کارپال: سندرم تونل کارپال به دلیل فشرده شدن عصب میانی ایجاد می شود. ممکن است در انگشت شست و سه انگشت اول خود درد، بی حسی و گزگز داشته باشید. درد ممکن است به بازوی شما برسد و ممکن است ضعف دست داشته باشید.
• سندرم تونل کوبیتال: سندرم تونل کوبیتال به یک عصب اولنار فشرده اشاره دارد. این باعث ایجاد احساس سوزن و سوزن در انگشت حلقه و انگشت کوچک شما می شود، به خصوص زمانی که آرنج خود را خم می کنید. قدرت دست شما ممکن است کم شود و همچنین هماهنگی انگشتانتان را از دست بدهید.
• سندرم تونل رادیال: سندرم تونل رادیال به دلیل فشرده شدن عصب رادیال ایجاد می شود. ممکن است درد شدیدی را در بالای ساعد خود احساس کنید، به خصوص زمانی که مچ یا انگشتان خود را صاف می کنید. همچنین ممکن است ضعف بازو و مچ داشته باشید.

علل گیر افتادگی عصب دست:

• سندرم فشار عصبی دست اغلب در اثر آسیب های مکرر ایجاد می شود. این آسیب ها ممکن است در محل کار به دلیل حرکات مکرر مرتبط با وظایف شغلی شما رخ دهد. برای مثال، كشش مكرر مچ دست هنگام تایپ کردن با کیبورد، استفاده از ماوس یا نواختن پیانو می‌تواند منجر به این سندروم‌ها شود.
• حوادثی مانند رگ به رگ شدن و شکستگی استخوان نیز می تواند باعث ایجاد سندرم فشار عصبی شود.

گیر افتادگی عصب شانه:

• فشار دادن عصب در شانه زمانی اتفاق می‌افتد که یک ساختار مجاور عصب از گردن را تحریک یا فشار می‌دهد. این می تواند منجر به درد شانه و بی حسی بازو و دست شود.
• زمانی که موادی مانند استخوان، بیرون زدگی دیسک یا بافت متورم شده، روی اعصابی که از ستون فقرات به سمت گردن و شانه امتداد می‌یابند، فشار وارد می‌کنند، عصب گیر افتاده در شانه رخ می‌دهد.

علت گیر افتادگی عصب شانه:

• دژنراسیون دیسک: با گذشت زمان، دیسک های ژل مانند بین مهره های گردن ممکن است شروع به فرسودگی کنند. در نتیجه، استخوان‌ها می‌توانند به هم نزدیک‌تر شوند و به طور بالقوه روی یکدیگر و اعصاب ساییده شوند. گاهی اوقات، فرد روی مهره های خود رشد استخوانی به نام خار استخوانی ایجاد می کند. اینها همچنین می توانند به اعصاب شانه فشار وارد کنند.
• فتق دیسک: گاهی اوقات یک دیسک می تواند بیرون زده و روی اعصاب جایی که از ستون فقرات خارج می‌شوند فشار بیاورد. فرد تمایل دارد این درد را با فعالیت هایی مانند چرخش، خم شدن یا بلند کردن بیشتر آرام کند.
• آسیب حاد: یک فرد ممکن است آسیبی را تجربه کند، مانند تصادف رانندگی یا فعالیت ورزشی، که باعث فتق دیسک یا التهاب بافتی در بدن می شود که بر اعصاب فشار می آورد.

درمان گیر افتادگی عصب سیاتیک، گردن، دست و شانه:

درمان گرفتگی عصب به محل و علت آن بستگی دارد و شامل موارد زیر می‌شود:

1. استراحت‌: استراحت دادن به ناحیه آسیب دیده اغلب بسیار موثر است، به خصوص در موارد آسیب ناشی از فعالیت های تکراری.
2. استفاده از پک یخ یا کیسه آب گرم: یخ برای کاهش درد و تورم مفید است. همچنین کیسه آب گرم به کاهش اسپاسم عضلانی و فشار روی اعصاب کمک می‌کند.
3. فیزیوتراپی: اغلب زمانی مفید است که گرفتگی عصب نخاعی ناشی از مشکلاتی در گردن یا کمر باشد.
4. تمرینات کششی: ممکن است عضلات پشت یا هسته مرکزی را تقویت کرده و فشار روی ریشه عصبی را کاهش دهد یا از بین ببرد.
5. داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی بدون نسخه: مانند ایبوپروفن و ناپروکسن ممکن است مفید باشند.
6. تزریق کورتیکواستروئیدها: یک داروی ضد التهابی است که ممکن است برای بسیاری از انواع اعصاب تحت فشار مفید باشد.
7. بریس: برای موارد سندرم تونل کارپال ، اغلب از بریس یا مچ بند مچ دست استفاده می شود.
8. تغییر وضعیت بدن: در موارد نوروپاتی اولنار یا نوروپاتی پرونئال رایج، یادگیری تغییر وضعیت بدن ممکن است برای دستیابی به بهترین نتیجه مورد نیاز باشد.
9. کاهش وزن: می تواند برای بسیاری از انواع اعصاب تحت فشار مفید باشد.
10. جراحی: در صورتی که عصب به دارو، بریس، فیزیوتراپی یا تزریق پاسخ ندهد، ممکن است برای آزاد کردن فشار روی عصب جراحی مورد نیاز باشد. نوع خاص جراحی به عصب درگیر بستگی دارد. با این حال، هدف از جراحی یکسان است، از بین بردن یا کاهش فشار روی عصب آسیب دیده.