کاربردها و مزایای انجام نوار عصب و عضله

کاربرد نوار عصب و عضله :

آزمایشات الکترودیاگنوستیک در ارزیابی شرایط زیر کاربرد دارد:

• نوروپاتی محیطی
• نوروپاتی گیر افتادن (شامل سندرم تونل کارپ، نوروپاتی اولنار در آرنج، نوروپاتی پرونئال (معروف به فیبولار) در سر فیبولار، سندرم تونل تارسال)
• پلکسوپاتی
• رادیکولوپاتی
• تنگی کانال نخاعی
• اختلالات اتصال عصبی عضلانی (میاستنی گراویس و سندرم لامبرت -ایتون)
• میوپاتی اختلالات سلول شاخی قدامی

انواع نوار عصب و عضله :

دو نوع اصلی آزمایش الکترودیاگنوستیک وجود دارد که هر دو توسط پزشک طب فیزیکی و توانبخشی یا متخصص مغز و اعصاب انجام می‌شود. این دو مورد عبارت‌اند از:

• الکترومیوگرافی (EMC)
• مطالعات هدایت عصبی (NCS)

الکترومیوگرافی (EMG):

الکترومیوگرافی شامل ارزیابی و ثبت فعالیت عضلات است. ابزار الکترومیوگرافی الکترومیوگراف است. الکترومیوگراف پتانسیل الکتریکی تولید شده توسط یک ماهیچه را تشخیص می‌دهد و سابقه فعالیت ماهیچه‌ای به نام الکترومیوگرام را تولید می‌کند.

EMG برای شناسایی بیماری‌های عصبی-عضلانی و اختلالات کنترل حرکتی استفاده می‌شود. EMG معمولاً با مطالعه هدایت عصبی انجام می‌شود. فعالیت الکتریکی یک ماهیچه را می‌توان با استفاده از الکترود سطحی (EMG سطحی)، برای یک ناحیه بزرگ عضله و EMG سوزنی برای یک ناحیه کوچک‌تر اندازه گیری کرد.

اگر EMG نشان دهد که ماهیچه‌های شما به خوبی به سیگنال‌های عصبی پاسخ می‌دهند، پزشک ممکن است علل دیگر درد یا ضعف عضلات شما را جستجو کند.

برخی از علل رایج عبارتند از:

• عدم تناسب عضلانی
• عفونت (مانند آنفولانزا)
• مشکلات گردش خون
• بیماری مانند دیابت یا کم خونی

مطالعات هدایت عصبی (NCS):

مطالعه هدایت عصبی که به عنوان آزمایش سرعت هدایت عصبی نیز شناخته می‌شود، برای اندازه گیری سرعت فعالیت الکتریکی یک عصب استفاده می‌شود. مطالعات هدایت عصبی می تواند فیبرهای عصبی حسی یا حرکتی را آزمایش کرده و هم سرعت هدایت و هم دامنه سیگنال الکتریکی ناشی از تحریک عصبی را تعیین کنند. پتانسیل عمل عصب حسی (SNAP) اطلاعاتی در مورد آکسون عصب حسی و مسیر آن را از گیرنده‌های دیستال در پوست تا گانگلیون ریشه پشتی ارائه می‌دهد، در حالی که پتانسیل عمل ترکیبی عضله (CMAP)، ارزیابی فیبرهای اعصاب حرکتی است که منشاء آن سلول‌های شاخی قدامی و امتداد آن فیبرهای عضلانی است.

مزایا:

• اطلاعاتی در مورد یکپارچگی فیزیولوژیکی ساختار عصبی ارائه می‌دهد
• در معاینه بالینی Non-informative مفید است
• حاوی یافته‌های مثبت احتمالی است، هنگامی که سایر آزمایشات یافته‌های منفی را نشان می‌دهند
• یافته‌های مثبت کاذب (خطا در مثبت بودن) نادر است
• اولین تستی است که برای آشکارسازی بازآرایی عصبی-عضلانی گرفته می‌شود
• به جراح برای تصمیم گیری در مورد مداخله جراحی کمک می‌کند
• برای معاینه سرپایی ایمن و مفید است

محدودیت‌ها:

• محدودیت محلی در ضایعه پروگزیمال
• اغلب همه نقاط ضایعه را نشان نمی‌دهند
• یافته‌ها بستگی به زمان معاینه دارد
• اغلب راحت نیست

آمادگی برای آزمایش:

قبل از هر دو آزمایش نیازی به انجام کار خاصی ندارید. پزشکان توصیه می‌کنند که در صبح آزمایش، موارد زیر را انجام دهید:

• دوش بگیرید اما از لوسیون یا مرطوب کننده استفاده نکنید
• حداقل 2 یا 3 ساعت قبل از آزمایش از مصرف کافئین و نوشیدنی‌های شیرین خودداری کنید
• قبل از آزمایش سیگار نکشید

همچنین قبل از انجام آزمایش باید با پزشک خود در مورد مصرف دارو مشورت کنید. ممکن است داروهای خاصی وجود داشته باشد که باید از آن‌ها تا بعد از آزمایش اجتناب شود. اگر مشکل ضربان قلب دارید، قبل از تعیین NCS یا EMG باید به پزشک خود اطلاع دهید.

میزان دقت آزمایشات:

صحت آزمایش‌های الکترودیاگنوستیک به مهارت فرد انجام دهنده آزمایش و دقت تجهیزات مورد استفاده بستگی دارد. به طور کلی، این آزمایشات می‌تواند آسیب‌های عصبی یا ریشه‌های عصبی و همچنین بیماری‌های اعصاب و ماهیچه‌ها را به طور دقیق تعیین کند. اما در برخی شرایط ممکن است چندین هفته طول بکشد تا تغییرات آشکار شود.

علاوه بر این، آزمایشات نمی‌توانند وجود یا میزان درد را تعیین کنند. اگرچه آزمایشات الکترودیاگنوستیک نشان می‌دهد که اعصاب به طور طبیعی کار می‌کنند اما ممکن است فرد هنوز احساس درد کند یا علائم خود را نشان دهد. در این موارد پزشک شما یک دوره درمانی را توصیه می‌کند.

گاهی اوقات، اعصاب آسیب دیده در تصادف یا جراحی فقط به زمان نیاز دارند تا بهبود یابند. در موارد دیگر، جراحی ممکن است بتواند عصب آسیب دیده را ترمیم کند.