چرخش مچ پا به خارج یا پرونیشن چه علتی دارد؟

پرونیشن زمانی اتفاق می‌افتد که راه رفتن شما (طرز راه رفتن یا دویدن) در نهایت باعث می‌شود که قوس‌های پا بیش از حد معمول صاف شوند. که بر عضلات، تاندون ها و رباط هایی که از قوس کف پا های شما حمایت می کنند، فشار وارد می کند. پرونیشن خطر آسیب دیدن پا و ساق را افزایش می دهد. اما می توانید با ورزش و با افزودن کفی های ارتوتیک به کفش های خود مشکل را برطرف کنید.

افرادی که کف پاهایشان کمی صاف است، بیشتر در معرض ابتلا به پرونیشن هستند. سایر شرایط یا فعالیت هایی که احتمال پرونیشن پا را افزایش می‌دهند،عبارتند از:

• بارداری
• داشتن چاقی
• دویدن یا راه رفتن روی سطوح سخت برای مدت طولانی

پرونیشن طبیعی پا:

پرونیشن به حرکت طبیعی پا به پهلو در حین راه رفتن یا دویدن اشاره دارد. پای شما به طور معمول با هر قدم کمی به سمت داخل می غلتد تا شوک را جذب کند و مچ پا و پاهای شما را به درستی در یک راستا نگه دارد. این باعث می شود کمتر مستعد آسیب های رایج انواع پرونیشن باشید.

تفاوت پرونیشن بیش از حد و پرونیشن کمتر از حد چیست؟

هر دو اصطلاح روشی را که شما راه می‌روید توصیف می‌کنند. هر دو پرونیشن زمانی اتفاق می‌افتد که پای شما روی لبه‌های بیرونی پاشنه‌های پا قرار بگیرد. در حالت ایده آل، پاها ضربه فرود را به توپ‌های پای شما منتقل می کند. در پرونیشن بیش از حد، پاهای شما ضربه را خیلی جابجا می کند و هنگام راه رفتن پای شما به سمت داخل می‌لغزد. در پرونیشن کمتر از حد، پاهای شما ضربه را به اندازه کافی جابجا نمی کند و هنگام راه رفتن پای شما به سمت خارج می غلتد.

تفاوت بین پرونیشن و کف پای صاف چیست؟

پرونیشن به راه رفتن شما یا نحوه راه رفتن شما اشاره دارد که می تواند باعث صافی کف پا شود. صافی کف پا یک وضعیت پزشکی است که در آن کف پا بدون قوس است یا قوس کمی دارد. صافی کف پا می تواند ارثی باشد یا در طول زمان ایجاد شود. در برخی موارد، افراد دارای کف پای صاف هستند زیرا هرگز در پای خود قوس ایجاد نمی‌کنند. در موارد دیگر، قوس‌ها پس از آسیب به تاندون ساق پا که قوس‌ها را پشتیبانی می‌کند، ناگهان می‌افتند یا فرو می‌ریزند. این حالت، قوس های افتاده یا صافی کف پای بزرگسالان است.

علت چرخش مچ پا به خارج یا پرونیشن چیست؟

در صورتی که قوس کف پا بسیار انعطاف پذیر باشد، پرونیشن ممکن است اتفاق بیفتد. گاهی اوقات افراد با کف پای صاف به دنیا می آیند. با این حال، برخی شرایط و فعالیت‌ها می‌توانند خطر ایجاد کف پای صاف یا ضعیف شدن قوس‌ها را افزایش دهند، که می‌تواند منجر به پرونیشن بیش از حد شود. صافی کف پای اکتسابی بزرگسالان ممکن است در موارد زیر رخ دهد:

• التهاب یا آسیب به تاندون
• چاقی
• یک ورزش پر تاثیر مانند بسکتبال بازی
• داشتن آرتریت که غضروف و رباط های پا را تحت تاثیر قرار می دهد
• وجود آسیبی که بر روی تراز مفاصل پا تأثیر می گذارد
• مشکلی عصبی که باعث می‌شود آنها احساس نکنند که قوس در حال ریزش است، مثلاً به دلیل دیابت

پرونیشن بیش از حد می تواند در دوران بارداری رخ دهد اما معمولا پس از زایمان برطرف می شود.

علائم چرخش مچ پا به خارج یا پرونیشن چیست؟

کف کفش‌های شما ممکن است اولین سرنخ مبنی بر پرونیشن را ارائه دهد. اگر قسمت داخلی زیره کفش شما سایش بیشتری نسبت به قسمت بیرونی نشان می دهد، ممکن است پرونیشن بیش از حد داشته باشید. علائم دیگر شرایطی هستند که ممکن است به دلیل داشتن پرونیشن بیش از حد به آن مبتلا شوید. پرونیشن با چندین بیماری و علائم مرتبط است، مانند:

• تاندونیت آشیل: این زمانی اتفاق می‌افتد که به تاندون آشیل فشار وارد می‌شود.
• بونیون ها: بونیون ها توده های استخوانی دردناک در قسمت خارجی انگشت شست پا هستند.
• درد پاشنه: ممکن است در پشت، زیر یا داخل استخوان پاشنه خود درد داشته باشید.
• سندروم باند ایلیوتیبیال: این التهاب یک رباط در قسمت بیرونی زانو است.
• فاشیای کف پا: فاشیای پلانتار تاندونی است که از پاشنه پا تا انگشت پا کشیده می شود.
• شین اسپلینت: این یک آسیب شایع است که در اثر استفاده بیش از حد ایجاد می شود.
• درد لگن : پرونیشن بیش از حد ممکن است باعث درد باسن شما شود.
• زانو درد: همچنین پرونیشن بیش از حد می‌تواند زانو درد ایجاد کند.
• کمردرد: گاهی اوقات پرونیشن بیش از حد باعث کمردرد می شود.

درمان چرخش مچ پا به خارج یا پرونیشن:

درمان‌های مختلفی برای پرونیشن بیش از حد وجود دارد و متخصصین معمولاً از ترکیبی از این درمان‌ها استفاده می‌کنند. در زیر برخی از پروتکل های درمانی که ممکن است مورد استفاده قرار گیرند آورده شده است:

• تسمه زدن یا چسباندن:

چسباندن پا به روشی خاص، پشتیبانی از پا و همچنین ثبات را فراهم می کند و ممکن است در موارد حاد یا به عنوان خط اول درمان استفاده شود.

• ماساژ دادن:

ماساژ عضلات، موجب انعطاف پذیری بهتر، افزایش جریان خون و اکسیژن رسانی به عضلات می شود و کمک می کند تا سفتی عضلات که منجر به پرونیشن می‌شود سریعتر بهبود یابند.

• دارو درمانی:

در صورت درد شدید پزشک ممکن است داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی را تجویز کند. در موارد بسیار نادری (مانند دفورمیتی کف پای صاف مادرزادی) ممکن است برای اصلاح چرخش مچ پا به داخل، نیاز به انجام جراحی باشد.

• فیزیوتراپی:

در صورتی که میزان چرخش مچ پا شدید باشد، ممکن است نیاز به انجام درمان‌های فیزیوتراپی نیز باشد. متخصص طب فیزیکی و فیزیوتراپیست حرکاتی را آموزش می‌دهند که به توزیع متعادل وزن در پاها کمک می‌کنند و وضعیت چرخش پا را بهبود می‌دهند.

• حرکت مفاصل:

این به مفاصلی که ممکن است متلاشی یا ثابت شده باشند کمک می کند تا شل شوند و به نوبه خود عملکرد بهتری از پا حاصل شود.

• کفش مناسب:

فردی که پرونیشن بیش از حد دارد باید کفش های حمایتی را انتخاب کند، به ویژه برای فعالیت هایی که شامل ضربات مکرر پا مانند دویدن یا راه رفتن است. فرد باید کفش هایی را انتخاب کند که پشتیبانی و ثبات بیشتری را ارائه دهد تا تاثیر هر مرحله را به حداقل برساند.

• ارتز:

ارتزها درج‌های مخصوصی هستند که در کفش‌ها قرار می‌گیرند تا از قوس اضافی حمایت کنند و به حداقل رساندن تاثیر راه رفتن فرد کمک کنند. ارتزهای کفش از ایجاد پرونیشن بیش از حد جلوگیری می کنند، از پاها حمایت می کند و به پاهای شما توانایی عملکرد در سطوح بهینه را می دهد.

• ورزش برای چرخش مچ پا به خارج یا پرونیشن:

گاهی اوقات، یک فیزیوتراپ تمرینات تقویتی را برای افراد مبتلا به پرونیشن بیش از حد توصیه می کند. این تمرینات می تواند به حمایت از قوس های پا و ماهیچه هایی که به حمایت از قوس کمک می کنند، کمک کند.

در اینجا چند تمرین وجود دارد که ممکن است کمک کند:

• کشش پاشنه:

1. با هر دو پا صاف روی زمین بایستید.
2. یک پا را به اندازه یک قدم به جلو ببرید.
3. ستون فقرات را صاف نگه دارید، پای جلویی را خم کنید و به جلو فشار دهید تا تمام وزن شما روی پای جلویی باشد.
4. کشش را در پای عقب و تاندون آشیل احساس کنید.
5. 30 ثانیه نگه دارید.
6. پاها را عوض کنید و چهار بار تکرار کنید.

• رول توپ تنیس:

1. هر دو پا را صاف روی زمین بگذارید.
2. یک توپ تنیس یا توپ گلف را زیر یک پا قرار دهید.
3. با صاف نگه داشتن ستون فقرات، توپ را به مدت 2 تا 3 دقیقه زیر پا به جلو و عقب بچرخانید.
4. تعویض کنید و با پای دیگر تکرار کنید.

• تقویت عضلات پشت ساق پا:

1. با هر دو پا روی زمین بایستید.
2. هر دو پاشنه را تا جایی که ممکن است بالا بیاورید، ۵ ثانیه نگه دارید و سپس پایین بیاورید.
3. 15-20 بار تکرار کنید.
4. روش دیگر، از پله یا پله تمرینی استفاده کنید و اجازه دهید پاشنه ها بالا بیایند و از سطح پله پایین بیایند.

• بالا بردن انگشت پا:

1. با هر دو پا روی زمین بایستید.
2. انگشت شست پای راست را روی زمین فشار دهید و سایر انگشتان پای راست را بلند کنید.
3. 5 ثانیه نگه دارید.
4. سپس چهار انگشت کوچکتر را روی زمین فشار دهید و انگشت شست پا را به مدت 5 ثانیه بالا بیاورید.
5. هر تمرین را 5 تا 10 بار تکرار کنید.
6. تغییر دهید و با پای دیگر تکرار کنید.