از علت و علائم تا درمان آسیب تاندون آشیل پا

آسیب‌ دیدگی تاندون آشیل ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد، خواه ورزشکار باشد یا خیر.تاندون آشیل بزرگ‌ترین تاندون بدن است. از استخوان‌های پاشنه پا تا عضلات ساق پا کشیده می‌شود و یک نوار بافت فنری در پشت مچ پا و بالای پاشنه پا است. این امکان را به فرد می‌دهد که انگشتان پا را به سمت زمین گرفته و روی نوک انگشتان خود بایستد.معمولا این تاندون آسیب می‌بیند. می‌تواند خفیف یا متوسط باشد و مانند درد سوزشی یا سفتی در آن قسمت از پا احساس شود. اگر درد شدید باشد، تاندون آشیل ممکن است تا حدی یا به طور کامل پاره شود.
تاندونیت آشیل نوع دیگری از آسیب است که در آن بخشی از تاندون ملتهب می‌شود.

دو نوع اصلی از این وضعیت وجود دارد که بر قسمت‌های مختلف تاندون تأثیر می‌گذارد:

1. تاندونیت آشیل غیردرجا: فیبرهای وسط تاندون شکسته، متورم و ضخیم می‌شوند.
2. تاندونیت آشیل درجا: این روی قسمت پایینی پاشنه، جایی که تاندون وارد استخوان پاشنه می‌شود یا به داخل آن می‌رود، تاثیر می‌گذارد. می‌تواند باعث خار استخوان شود.

علائم آسیب دیدگی تاندون آشیل

واضح‌ترین علامت درد بالای پاشنه پا است، به خصوص زمانی که مچ پا دراز شود یا فرد روی انگشتان پا بایستد. ممکن است خفیف باشد و با گذشت زمان بهتر یا بدتر شود. اگر تاندون پاره شود، درد آنی و شدید است. همچنین ممکن است این ناحیه حساس، متورم و سفت شود.
اگر تاندون آشیل پاره شود، ممکن است صدای کوبیدن یا ترکیدن آن شنیده شده و کبودی و تورم نیز ایجاد شود. همچنین بیمار ممکن است هنگام برداشتن یک قدم، در نشان دادن انگشتان پا و فشار دادن انگشتان پا با مشکل مواجه شود.

علل آسیب دیدگی تاندون آشیل

آسیبهای تاندون آشیل در افرادی که کارهایی را انجام می‌دهند که به سرعت شتاب می‌گیرند، توقف می‌کنند یا می‌چرخند، رایج است مانند ورزش‌های زیر:

• دومیدانی
• ژیمناستیک
• رقص
• فوتبال
• راگبی
• بیسبال
• بسکتبال
• تنیس
• والیبال

این آسیبها زمانی اتفاق می‌افتند که فرد به‌ طور ناگهانی شروع به حرکت کرده و پای خود را بالا می‌برد. به عنوان مثال، یک دونده سرعت ممکن است در شروع یک مسابقه در حالی که از بلوک استارت خارج می‌شود، یکی از پاهایش آسیب ببیند. عمل ناگهانی می‌تواند برای تاندون بسیار زیاد باشد. مردان بالای 30 سال به ویژه در معرض آسیبهای تاندون آشیل هستند. همچنین در صورت فشار دادن مکرر و مکرر به تاندون آشیل با فعالیتهای شدید، ممکن است به تاندون آشیل آسیب بزنید. این آسیب‌ها به عنوان آسیبهای استرس مکرر شناخته می‌شوند.

خطرات آسیب تاندون آشیل

این موارد ممکن است فرد را بیشتر در معرض آسیب تاندون آشیل قرار دهد:

• پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند که می‌تواند به تاندون فشار وارد کند.
• داشتن کف پاهای صاف
• سفتی شدید ماهیچه‌ها یا تاندون‌های پا
• وجود خار استخوان
• انجام فعالیت شدید وزشی
• پوشیدن کفش نامناسب و نامتناسب با فعالیت بدنی
• ورزش کردن روی سطوح ناهموار
• مصرف داروهایی به نام گلوکوکورتیکوئیدها یا آنتی بیوتیک‌هایی به نام فلوروکینولون
• داشتن یک بیماری مزمن که می‌تواند آشیل را ضعیف کند، مانند آرتریت روماتوئید، لوپوس، نقرس یا دیابت.

تشخیص آسیب دیدگی تاندون آشیل

پزشکان گاهی اوقات آسیب تاندون آشیل را با پیچ خوردگی مچ پا اشتباه می‌گیرند. برای تشخیص درست، پزشک با یک معاینه فیزیکی شروع می‌کند. آن‌ها ممکن است بخواهند راه رفتن یا دویدن بیمار را ببینند تا بتوانند به دنبال مشکلاتی باشند که ممکن است منجر به آسیب شده باشد.
آن‌ها همچنین ممکن است کاری به نام تست فشار گوساله انجام دهند. بدین صورت که بیمار روی یک صندلی یا نیمکت زانو زده یا روی میز امتحان روی شکم دراز می‌کشد. سپس پزشک به آرامی ماهیچه ساق پا را روی پای سالم فشار می‌دهد. این کار تاندون را می‌کشد و پا را حرکت می‌دهد. بعد، آنها همین کار را روی پای دیگر انجام می‌دهند. اگر تاندون آشیل پاره شده باشد، پا حرکت نمی‌کند، زیرا ماهیچه ساق پا به پا متصل نیست.
پزشک ممکن است دامنه حرکتی را آزمایش کند تا ببیند آیا بیمار می‌تواند مچ پای خود را همانطور که باید حرکت دهد یا خیر. همچنین ممکن است آزمایشهای تصویربرداری مانند اشعه ایکس یا MRI را تجویز کنند. این آزمایش‌ها می‌توانند نشان دهند که چه نوع آسیب تاندون وجود دارد و به آنها کمک می‌کند بهترین درمان را انتخاب کنند.

درمان آسیب دیدگی تاندون آشیل:

آسیبهای جزئی تا متوسط تاندون آشیل باید خود به خود بهبود یابد. برای سرعت بخشیدن به فرآیند، می‌توان:

1. به پای خود استراحت داد و تا حد امکان از سنگین کردن آن خودداری کرد. همچنین می‌توان از عصا استفاده کرد.
2. در صورت نیاز هر بار تا 20 دقیقه روی محل آسیب یخ گذاشت شود.
3. پای خود را فشرده کرد، از یک باند الاستیک در اطراف ساق پا و مچ پا استفاده کنید تا ورم کاهش یابد.
4. پای خود را بلند کنید (بالا آورید). هنگام نشستن یا دراز کشیدن، پا را روی بالش قرار دهید.
5. مسکن های ضد التهابی مصرف کنید. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می‌توانند به کاهش درد و تورم کمک کنند.
6. از کفی بلند کننده پاشنه پا استفاده کنید. این کار به محافظت از تاندون آشیل در برابر کشیدگی بیشتر کمک می‌کند.
7. مسیر غیرجراحی شامل فیزیوتراپی و انجام حرکات کششی و تمرینات است. همچنین ممکن است از اولتراسوند یا شوک ویو درمانی کمک گرفته شود. همچنین ممکن است برای برداشتن فشار از روی تاندون و جلوگیری از حرکت آن، گچ، چکمه پیاده روی یا کاپ پاشنه تجویز شود.