تاثیر ارتز زانو بر دامنه حرکتی زانو در مبتلایان به استئوآرتریت خفیف تا متوسط

استئوآرتریت زانو (OA) که به عنوان بیماری دژنراتیو مفصل نیز شناخته می‌شود، معمولاً نتیجه ساییدگی و از دست دادن تصاعدی غضروف مفصلی است. بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود و به دو نوع اولیه و ثانویه تقسیم می‌شود:

• استئوآرتریت اولیه: دژنراسیون مفصلی بدون هیچ دلیل زمینه‌ای آشکار است.
• استئوآرتریت ثانویه: نتیجه تمرکز غیرطبیعی نیرو در سراسر مفصل مانند علل پس از سانحه یا غضروف مفصلی غیرطبیعی مانند آرتریت روماتوئید (RA) است.

استئوآرتریت یک اختلال دردناک و مزمن مفصلی است که نه تنها زانوها بلکه دست‌ها، لگن و ستون فقرات را نیز درگیر می‌کند. شدت علائم برای هر فردی متفاوت است و معمولاً به کندی پیشرفت می‌کند.

علائم بالینی رایج OA عبارتند از:

• زانو درد که تدریجی شروع می‌شود و با فعالیت بدتر می‌شود
• سفتی و تورم زانو
• درد بعد از نشستن یا استراحت طولانی مدت
• کرپیتوس یا صدای ترک خوردن همراه با حرکت مفصل

درمان استئوآرتریت زانو با روش‌های محافظه‌کارانه شروع می‌شود و زمانی که درمان محافظه‌کارانه با شکست مواجه می‌شود، به سمت گزینه‌های درمانی جراحی پیش می‌رود. در حالی که داروها می‌توانند به کند کردن پیشرفت RA و سایر شرایط التهابی کمک کنند، در حال حاضر هیچ عامل اصلاح کننده بیماری اثبات شده‌ای برای درمان OA زانو وجود ندارد.

روند بیماری:

استئوآرتریت غضروف مفصلی (عمدتاً نوع 2) که سطوح استخوان مفصلی را می‌پوشاند، تحت تأثیر قرار می‌دهد. غضروف مفصلی معمولاً در یک تعادل سالم از واکنش‌های شیمیایی حفظ می‌شود. با این حال، هنگامی که OA شروع به پیشرفت می‌کند، واکنش‌ها مختل می‌شوند که منجر به تغییراتی در کلاژن غضروف می‌شود:

• اختلال در تعادل مایع مفصلی که منجر به الگوی نامرتب کلاژن و از دست دادن خاصیت ارتجاعی غضروف مفصلی می‌شود.
• این امر منجر به ترک و شکاف غضروف شده که باعث فرسایش سطح مفصلی می‌شود.
• غضروفی که آسیب دیده است، نمی‌تواند بهبود یابد.
• غضروف همچنان از بین خواهد رفت.
• هنگامی که غضروف فرسوده شد، سطوح استخوانی شروع به تحت تاثیر قرار گرفتن خواهند کرد
• استخوان منبسط می‌شود و خارها (استئوفیت‌ها) رشد می‌کنند.

شلی رباط و آتروفی عضلانی نیز با پیشرفت بیماری رخ می‌دهد.

• زانوبند:

یکی از رویکردهای درمانی موجود (عمدتا برای استئوآرتریت زانو) تجویز تکیه گاه‌های مکانیکی به نام ارتز است که برای جبران و کمک به عملکرد ناقص مفصل در نظر گرفته شده است. این دستگاه‌ها در درمان غیردارویی آرتروز زانو توصیه می‌شوند. سه نوع ارتز برای زانو موجود است:

• ارتزهای استراحت:

این ارتزها که از یک جزء سفت و سخت ساخته شده‌اند، مفصل را بی‌حرکت می‌کنند و در نتیجه از هرگونه اثرات اصلاحی یا عملکردی جلوگیری می‌کنند. آن‌ها به ندرت در موارد آرتروز زانو (7 تا 10 درصد موارد) تجویز می‌شوند و اثربخشی آن‌ها ثابت نشده است.

• ارتزهای انعطاف پذیر:

بر خلاف ارتزهای استراحت، این ارتزها الاستیک و غیر چسبنده هستند و امکان استفاده از آن‌ها را با وسایل دیگر فراهم می‌کنند. بین یک چهارم تا یک سوم از پزشکان آن‌ها را به طور مکرر در موارد آرتروز زانو تجویز می‌کنند. مطالعات نشان داده‌اند که استفاده از آن‌ها درد را کاهش می‌دهد و بهبود درونی کوتاه مدت را افزایش می‌دهد، اگرچه هیچ بهبودی در ظرفیت عملکردی ایجاد نمی‌کند.

• ارتزهای مفصلی:

این‌ها دستگاه‌های کاربردی هستند که از میله‌ها و لولاهای خارجی تشکیل شده‌اند. اثربخشی آن‌ها به وضوح ثابت نشده است، حتی اگر به نظر می‌رسد که آن‌ها بارهای فشاری منتقل شده به سطوح مفصلی را در زمینه استئوآرتریت داخلی فموروتیبیال کاهش می‌دهند. طبق برخی مطالعات، به نظر می‌رسد که آن‌ها حس عمقی زانو و نیروی محرکه عمودی را بهبود می‌بخشند. با وجود این، میزان تجویز آن‌ها کم است، عمدتاً به این دلیل که آن‌ها با طیف وسیعی از عوارض جانبی همراه بوده‌اند.

افزایش دامنه حرکتی زانو:

یافته‌های مطالعات نشان می‌دهند که بیماران OA زانو می‌توانند عملکرد تعادل خود را در هر دو شرایط استاتیک و پویا پس از پوشیدن ارتز زانو بهبود بخشند. این بهبودی ممکن است از افتادن بیماران OA زانو جلوگیری کند و احساس امنیت را در طول فعالیت‌های بدنی افزایش دهد.در تحقیقاتی دیگر گزارش شده است که پوشیدن زانوبند نرم بی‌ثباتی پویا زانو را در افراد مبتلا به OA زانو کاهش می‌دهد. استفاده از بریس نرم منجر به بهبود عینی بی‌ثباتی زانو فراتر از بهبود ذهنی گزارش شده، می‌شود.

ارتز هیچ گونه محدودیت حرکتی برای بیماران ایجاد نمی‌کند. ارتز طولانی مدت تأثیر بیشتری در کاهش زمان اداکشن خارجی دارد. در نتیجه، ممکن است روند درمان را بهبود بخشد و کیفیت زندگی کاربران را بهبود بخشد. پارامترهای راه رفتن بیماران ارتز زانو با درجات آزادی در سطوح ساژیتال و عرضی، راحتی بیشتری را هنگام حرکت از حالت نشسته به ایستاده ارائه می‌دهد که می‌تواند منجر به انطباق بهتر با بریس شود.

علاوه بر این، طی مطالعه دیگری در مورد ارتزهای مفصلی، بیماران ممکن است هنگام استفاده از بریس دارای لولا طی نشستن راحتی بیشتری را تجربه کنند.

• تازه های آرتروز
  تاریخ انتشار : 1391-03-23تاریخ بروز رسانی : 1402-04-21


• درمان ساییدگی زانو
  تاریخ انتشار : 1394-03-26تاریخ بروز رسانی : 1402-04-24


• ورزش باورنكردني براي آرتروز زانو
  تاریخ انتشار : 1391-02-08تاریخ بروز رسانی : 1402-10-03


• prp پی آر پی و آرتروز زانو
  تاریخ انتشار : 1394-04-12تاریخ بروز رسانی : 1402-09-30


• چه نکاتی را قبل از جراحی آرتروز زانو باید در نظر گرفت ؟
  تاریخ انتشار : 1391-04-05تاریخ بروز رسانی : 1402-04-21